PINARHİSAR

KIRKLARELİ İLİ PINARHİSAR İLÇESİ
PINARHİSAR İLÇE TANITIM
pınarhisar
kırklareli pınarhisar
pınarhisar kırklareli

pınarhisar resimler
pınarhisar fotoğraflar
pınarhisar manzaralar
pınarhisar görüntüler
pınarhisar video
pınarhisar spor
pınarhisar yemekleri
pınarhisar haber
pınarhisar tarih
pınarhisar turizm
pınarhisar konaklama
pınarhisar otel
pınarhisar pansiyon
pınarhisar yurt
pınrhisar ekonomi
pınarhisar sanayi
pınarhisar ticaret
pınarhisar tarım
pınarhisar hayvancılık
pınarhisar konut
pınarhisar emlak
pınarhisar arsa
pınarhisar araç
pınarhisar satılık
pınarhisar kiralık
pınarhisar kültür
pınarhisa sanat
pınarhisar iklim
pınarhisar ulaşım
pınarhisar eğitim
pınarhisar okul
pınarhisar lisesi
pınarhisar tarla
pınarhisar tarihi eserleri
pınarhisar doğa
pınarhisar gezi
pınarhisar tatil
pınarhisar paraşüt
pınarhisar kış
pınarhisar tahil
pınarhisar sağlık
pınarhisar hastahanesi
pınarhisar dernek
pınarhisar 

PINARHİSAR İLÇE TARİH

Pınarhisar'ın İlk Çağlara uzanan bir geçmişi vardır. O devirlerde soğuk ve sıcak kaynak suları ile ünlüydü.

"Pınarhisar, Doğu Roma İmparatorluğu sınırları içersinde M.S. 425 yılında zamanın Semendirek Tekfuru tarafından kurulmuş, Latince'de kaynak anlamına gelen VİRİSİS adını almıştır.

1368 yılında 1. Murat döneminde Gazi Mihal tarafından Bizanslılar'dan alınan Pınarhisar Kırklareli'nin tarihi kentlerinden biridir.1877-78 yıllarında çıkan Osmanlı-Rus savaşında Pınarhisar işgale uğrayan yerler arasındadır.

 1912 yılında Bulgarlar Pınarhisar'ı işgal etmiştir. Fahrettin ALTAY Komutasındaki Aşiret Süvari Alayı 21 Temmuz 1913 'de Pınarhisar'ı düşmanlardan geri almıştır.

Milli Mücadelenin başladığı 1919 yılından itibaren Mustafa Kemal Paşaya destek verenlerin arasında Pınarhisar da gelmektedir. Pınarhisar Müdafaa-i Hukuk Heyeti Başkanı Bahaeddin Bey, Mustafa Kemal Paşanın 23 Nisan 1920'de kurduğu Türkiye Büyük Millet Meclisine bağlılık bildirmiştir

25 Temmuz 1920'de bu kez Yunanlılar Pınarhisar'ı işgal etmiş, Pınarhisar 8 Kasım 1922 tarihinde düşmandan geri alınmıştır.

Pınarhisar, Kırklareli'ne bağlı bir Bucak iken 1911 yılında ilçe olmuş ancak 1915 tarihinde tekrar Bucak haline getirilmiştir. 01.03.1953 tarihinde yeniden İlçe statüsüne kavuşmuştur.

PINARHİSAR İLÇE COĞRAFYA

Pınarhisar, eski İstanbul Yolu üzerinde, Lüleburgaz-Kırklareli yol kavşağındadır. İlçenin kuzey kesimleri 500-600 metreyi bulan tepeler ve kayalıklarla şekillenmiştir. İlçenin kuzeyinde yer alan bölümü ormanlarla kaplıdır.

 Doğusunda Vize İlçesi, batısında Kırklareli ili, güneyinde Lüleburgaz İlçesi, Kuzeyinde ise Demirköy İlçesi bulunmaktadır. İlçenin yüzölçümü 581 Km2 olup, denizden yüksekliği 192 m.dir

PINARHİSAR İLÇE İDARE

PINARHİSAR İLÇE SOSYAL YAPI

PINARHİSAR İLÇE HARİTASI

Pınarhisar'ın İdari Sosyal Yapısı

İlçede merkez, Kaynarca ve Yenice olmak üzere üç belediye ve 13 köy bulunmaktadır.

İlçeye bağlı Kaynarca beldesi 30 Nisan l954 yılında belediye olmuştur. Yenice beldesi ise 30 Aralık l998 tarihinde belediye statüsüne kavuşmuştur.

Köylere bağlı oba veya mezra bulunmamaktadır. Yerleşim birimleri toplu haldedir.

İlçe merkezinde dört mahalle bulunmaktadır. Bunlar; Beylik, Dere, Orta ve Camikebir Mahalleleridir.

22 Ekim 2000 Nüfus Sayımı sonuçlarına göre; Pınarhisar İlçe Merkezinin nüfusu 11.263, köylerin nüfusu 11.466 olarak tespit edilmiştir. İlçenin toplam nüfusu ise 22.729 olmuştur.

1990 yılı nüfus sayımı sonuçları ile karşılaştırıldığında İlçe merkezinde 27, köylerde 1594 kişilik nüfus azalması olduğu görülmektedir. 

Bu tabloya göre; ilçe merkezindeki 10 yıllık nüfus artış hızı % -0.24 iken köylerde %-13.01'lik bir azalış görülmektedir.

Köylerin tamamında kapalı şebeke içme suyu hattı bulunmaktadır. Önemli ölçüde içme suyu sorunu olan köy bulunmamaktadır.

İlçe merkezinde 72 km.lik kanalizasyon hattı döşenmiştir. Kaynarca Beldesinde 14 km.lik kanalizasyon hattı döşenmiş olup 2 km.lik kanalizasyon hattı daha döşenecektir. Yenice Beldesinde de kanalizasyon hattı tamamlanmıştır.

Ataköy köyünde kanalizasyon bulunmakta olup, 2005 yılı içerisinde de Poyralı Köyü kanalizasyonu çalışması bitmiş arıtma tesisi inşaatı devam etmektedir. Ayrıca Osmancık köyünün bir kısmında 500 metrelik kanalizasyon şebekesi bulunmaktadır.

İlçe halkının büyük bir bölümü çiftçidir. Halkın bir bölümü ilçede mevcut

 Çimento ve Kireç fabrikasında çalışmakta veya yakın sanayi bölgelerinde bulunan fabrikalarda alışmaktadır.

 Bu fabrikalara ulaşım servisler vasıtasıyla yapılmaktadır. Yöre halkının gelir seviyesinin genel olarak iyi olması ticari hayatı da canlı kılmaktadır.

PINARHİSAR İLÇE TARIM

İLÇEMİZDE TARIM

Toplam 581.164 dekar olan ilçe yüzölçümünün özellikleri itibariyle dağılımı şöyledir:

Ekilen Tarla Arazisi

226.041 Dekar

Bağ-Bahçe Arazisi

1.349 Dekar

Çayır-Mera Arazisi

17.740 Dekar

Orman ve Fundalık

244.730 Dekar

Tarıma Elverişli Olup Kullanılmayan Arazi

3.851 Dekar

Tarıma Elverişsiz Alan

91.310 Dekar

İlçe ve köylerinde ağırlıklı olarak buğday ve ayçiçeği ekimi yapılmaktadır. Tarla arazilerinin %85' ine buğday ve ayçiçeği ekilmektedir.

Sebze olarak lahana, ıspanak, pırasa, domates, biber, taze fasulye ile marul ağırlıklı olarak yetiştirilen tarım ürünleridir.

İlçe merkez ve köylerinde 56 adet sera mevcut olup 14 dekar alanda yüksek tünel örtü altı yetiştiriciliği yapılmaktadır.

PINARHİSAR İLÇE SAĞLIK

Pınarhisar'ın Sağlık Hizmetleri

Pınarhisar ilçe merkezinde 1 adet Devlet Hastanesi, 1 ve 2 nolu olmak üzere ilçe merkezinde iki adet, Kaynarca ve Sütlüce'de 1er adet olmak üzere 4 adet Sağlık Ocağı bulunmaktadır.

Devlet Hastanesinde 1 Aile Hekimi, 1 Diş hekimi, 4 Pratisyen hekim ile 4 ebe, 7 hemşire, 2 Laborant, 2 Röntgen teknisyeni, 5 Sağlık memuru, 1 şoför ve 5 diğer personel görev yapmaktadır. Hastanenin 112 Acil Servis Ambulansı ve 1 Transport Ambulansı mevcuttur.

1 nolu Merkez Sağlık Ocağında 1 Pratisyen hekim, 2 Sağlık Memuru ile 1 Ebe, 3 Hemşire, 1 Laboratuar Teknisyeni, 2 Hizmetli personel ayrıca 1 No lu Merkez Sağlık ocağına bağlı Yenice beldesi sağlık evinde 1 ebe görev yapmaktadır.

2 nolu Merkez Sağlık Ocağında 1 Pratisyen hekim, 2 Ebe, 3 hemşire, 1 Memur ayrıca 2 nolu merkez sağlık ocağına bağlı Kurudere köyü Sağlık evinde 1 ebe görev yapmaktadır.

Kaynarca Sağlık Ocağında 1 Sağlık Memuru ve Sütlüce Sağlık Ocağında ise 1sözleşmeli Ebe ile 1 Hemşire görev yapmaktadır.

Mobil hizmet ile Sütlüce, Cevizköy, Yenice, Poyralı köylerine ve Kaynarca Beldesine poliklinik, çevre sağlığı ve koruyucu hekimlik hizmetleri verilmektedir

1.Basamak ta muayene edilen hasta sayısı : 35297

Hekim başına düşen hasta sayısı : 11242

Basamak ta muayene edilen hasta sayısı : 38740

Hekim başına düşen hasta sayısı : 7748

Aktif Yeşil Kartlı hasta sayısı : 1242

PINARHİSAR İLÇE ULAŞIM

Pınarhisar İlçesi, Kırklareli İl merkezine 30 Km., Vize İlçesine 25 Km., Lüleburgaz İlçesine 30 Km. ve Demirköy İlçesine 41 Km. uzaklıkta olup eski İstanbul Yolu diye bilinen yol üzerinde bulunmaktadır.

İstanbul'a uzaklığı 170 km.dir.

Edirne-İstanbul arasındaki otoban yola uzaklığı 27 Km. olup belirtilen bütün yollar asfalttır.

Köyleri ilçe merkezine bağlayan yolların tamamı asfalt kaplanmıştır.

Yerleşim birimlerinin ilçe merkezine uzaklığı şöyledir:

Yerleşim Birimi İlçe Merkezine Uzaklığı

Kaynarca Beldesi 5 km.

Yenice Beldesi 20 km.

Erenler Köyü 4 km.

Poyralı Köyü 6 km.

İslambeyli Köyü 15 km.

Evciler köyü 20 km.

Akören Köyü 10 km.

Kurudere Köyü 20 km.

Çayırdere Köyü 11 km.

Hacıfaklı Köyü 13 km.

Ataköy Köyü 8 km.

Osmancık Köyü 14 km.

Sütlüce Köyü 16 km.

Tozaklı Köyü 7 km.

Cevizköy Köyü 11 km.

PINARHİSAR İLÇE KÜLTÜR VE TURİZM

Kültür ve Turizm

1368 yılında 1. Murat döneminde Gazi Mihal tarafından Bizanslılar'dan alınan Pınarhisar Kırklareli'nin tarihi kentlerinden biridir. 1877-78 Osmanlı Rus savaşında Ruslar’ın işgaline uğramış, Balkan savaşının büyük bir bölümü burada yaşanmıştır.1912 yılında Bulgarlar'ın işgaline uğramış, 23 Temmuz 1913'te geri alınmıştır. Birinci Dünya Savaşı sonrasında ise Yunanlılar'ın işgaline uğramış, 8 Kasım 1922 geri alınmıştır. 1911'de ilçe, 1915'te yeniden bucak, 1953'te ise bugünkü ilçe statüsüne dönüşmüştür. Tarihte soğuk ve sıcak akan su kaynakları ile ünlüdür. 1909 yılında belediye olmuştur. İlk Belediye Başkanı Mehmet Ağa'dır. Zaman içerisinde ilçe ve bucak merkezi olmuştur. Eski Libya Başkanı Sadullah Koloğlu (Orhan Koloğlu ve Doğan Koloğlu'nun babaları) 1913 yılında burada kaymakamlık yapmıştır.Bugün ilçe merkezindeki tarihi Sadullah Koloğlu İlköğretim Okulu onun zamanında yapılmıştır.

Nüfusunun 11.384’ü köylerde yaşamaktadır. İlçe merkezinde mevcut 6 ilköğretim okulunda 1.289 öğrenci okumaktadır. İlçe merkezinde çimento ve kireç fabrikaları bulunmaktadır. İlçenin Pınarhisar, Kaynarca ve Yenice Belde Belediyeleri vardır. Kaynarca geçmişte soğuk ve sıcak su kaynakları ile anılırdı. En kaliteli pirincin Kaynarca Ovası‘nda yetiştiği söylenmekte olup, Helenler’den beri insanların, burada yaşadıkları bilinmektedir.

Pınarhisar ilçesi köylerinden Poyralı ve Osmancık cumhuriyet tarihinde en fazla aydın insan yetiştiren köylerin başında gelmektedir. Cumhuriyet Dönemi’nin ilk köy kökenli Ağırceza Başkanı Ahmet Karaçam, Pınarhisar'ın yerli ailelerinden Doktor İrfan Özgiray, ilk köy kökenli doktoru Op. Dr. Hüseyin Karaçam, Türkiye’nin ünlü banka yöneticilerinden Burhan Karaçam, Araştırmacı Yazar Nazif Karaçam, Maliye müfettişi Köksal Büyükdere Poyralı köyünden yetişmiş 150 aydın kişi arasından birkaçıdır. Türkiye Azot Sanayii Genel Müdürü ve Milletvekili Mehmet Can Bilgin de Osmancık köyünden yetişmiş ilk yüksek bürokrattır.

Bu "resmi" kişiler dışında Pınarhisar, belki de Türkiye'nin en çok şair çıkan kasabasıdır. Alâaddin Soykan, Bünyamin Durali, C. Hüseyin Düz, Yalçın Aydın Ayçiçek, Hasan Mırsal, Arif Dülger, Rahim Kaynak, Adem Solak, Adem Akıncıoğlu ilk akla gelen Pınarhisarlı şairlerdendir.

Pınarhisar Kalesi

Pınarhisar Kalesi; ilçenin muhtelif yerlerinde kalıntıları görülen Bizans dönemi kalenin bugün nisbeten sağlam olarak iki burç ile bir duvarı ayaktadır. Kasaba içinde üç burç temeli bir çok duvar izlerine de ulaşmak mümkündür. Yuvarlak burçlar birer metre ara ile tuğla hatıl takviyelidir. Bazen kesme taş da göze çarpmaktadır. Genel olarak dondurulmuş moloz taşlarla kaplama yapılmıştır.

Hisarlar Bizanslıların hakim olduğu devirde, Semendirek tirkası Kosmos-Dimitriyadis isimli bir Şövalye tarafından inşa edilmiştir. Üç parçadan ibaret olan hisarlardan biri 10 metre çapında daire kaide üzerinde bina inşa edilmiş olup,15 metreye yakın bir yüksekliği vardır. Duvarları çok kalın ve horasanla inşa edilmiş olup, her bir buçuk metrede tuğla kuşakla örülmüştür, üzeri taştan bir çatı kubbe ile kaplıdır.

İkinci hisar birinciye yakın olup daha küçüktür. Üçüncü ise şimdi tek bir duvar halindedir. Evliya Çelebi Pınarhisar kalesinin İstanbul tekfurunun malı olup Hicri 769'da Gazi Mihal tarafından zaptından sonra yıkıldığını söyler. Bu hisarların bulunduğu tepenin her iki tarafında az derin ve kuru vadiler vardır, tepe eteklerinde daha evvel bağ yapılmakta ve asma dikilmek için kazılar yapıldığı zaman birçok küpler bulunmuştur, tahminen 1,5 metre yüksekliğinde olan bu küplerden bir adedi Ankara'ya gönderilmiştir.

Taşınmaz Kültür Varlıkları

Pınarhisar ve köylerinde, çok sayıda tümülüs, nekropol ve yerleşim alanları bulunmaktadır.

Hundi Hatun Camii (Cami-i Kebir):

Cami-i Kebir Mahallesi'nde bulunan, 15. yüzyıla ait bir yapıdır. Sağlam ve ibadete açıktır. Önceleri kare planlı iken, sonradan cemaat mahalli kapatılarak dikdörtgen bir görünüm kazanmıştır. Duvarlar tamamen kesme taştan yapılmıştır. İhata duvarlarında büyük blokların görülmesi, evvelce kubbe olduğu fikrini kuvvetlendirmektedir. Mihrap, minber ve vaiz kürsüsü ahşaptandır.

Sadıkağa Camii:

Pınarhisar-İstanbul yolu üzerinde olan, 14. yüzyıla ait yapı ibadete açıktır. Kare plan üzerine, yarı ahşap bir yapıdır.

Çukur Çeşme:

Beylik Mahallesi'nde İstanbul yolu üzerindedir. 16. yüzyılda yapılmıştır. 9 merdivenle inilen çeşme, kemerli tek cepheli ve yalaklıdır.

Balıklı Çeşme:

Beylik Mahallesi'nde İstanbul yolu üzerinde, 16. yüzyıl yapısı bir çeşmedir. Yanında hayvan sulamaya mahsus geniş yalaklar olan çeşme klasik yapıdadır.

Haydar Baba Yatırı:

Pınarhisar merkezinde bulunmaktadır.

Binbir Oklu Ahmet Bey Türbesi:

Erenler Köyü girişinde bulunmaktadır. 14. yüzyılın ikinci yarısında yapılmış,sekiz köşeli, her cephesinde sivri kemerleri bulunan, kapı büyüklüğünde yedi penceresi olan bir yapıdır. Duvarlar kalın, muntazam kesme köfeki taş kaplamadır. Kubbe sekiz köşeli tambur üzerine oturtulmuştur. Orijinalinde kurşun kaplı iken, halen çimento sıvalıdır. 14. yüzyıla ait olan içindeki yapı, 16. yüzyılın mimari karakterini taşımaktadır.

Sivil Mimarlık Örnekleri:

Pınarhisar Kaynarca kasabasında üç tane sivil mimarlık örneği yapı bulunmaktadır.

Resmi Yapılar:

Pınarhisar merkezinde Osmanlı'nın son dönemlerine ait iki okul bulunmaktadır. Bunlar, İstanbul Caddesi'ndeki Koloğlu İlkokulu ve Pratik Kız Sanat Okulu binalarıdır.

Kaleler:

Bizans dönemine ait kalenin, ilçenin muhtelif yerlerindeki kalıntıları hala ayaktadır. Kasaba içinde üç burç temeli ve birçok duvar izlerine ulaşmak mümkündür. Yuvarlak burçlar birer metre ara ile tuğla hatıl takviyelidir. Bazen kesme taş da göze çarpmaktadır. Genel olarak dondurulmuş moloz taşlarla kaplama yapılmıştır.

Ayrıca, Pınarhisar ilçesine bağlı bazı köylerde de kale kalıntıları görülmektedir. Bunlardan bazıları, Çayırdere Köyü Çayırköy Kalesi, Evciler Köyü Manastır Tepe ve Mahya Tepe Kaleleri, Yeniceköy Kalesi ve Erenler Hisarcık Tepe Kaleleridir.

Kilise Kalıntısı:

Pınarhisar Kaynarca kasabasında, tahrip edilmiş durumda bir kilise kalıntısı bulunmaktadır.

Kaya Manastır:

Kaynarca kasabasında, Bizans dönemine ait, kayaya oyulmuş, iki girişi bulunan manastır, halen depo olarak kullanılmaktadır. İçeride apsis, oturma setleri ve mumluk yerleri mevcuttur. Duvarlar harçla süslenmiştir.

Poyralı Şehitliği:

Pınarhisar'a 5 km. mesafede, Poyralı köyü yakınlarında, Yenibağlık Mevkiindedir. 1912 Balkan harbinde şehit düşen kahramanlar anısına 1981 yılında yaptırılmıştır. 14 Ağustos 1922 tarihinde Yunan askerleri tarafından şehit edilen 3 Poyralının naaşı da buraya nakledilmiştir.

Cevizköy Balkan Şehitliği:

Pınarhisar'a 13 km. mesafede, Cevizköy'ün kuzeybatısında, Cevizlik mevkiindedir. 1912 Balkan Savaşı esnasında pusuya düşürülerek şehit edilen 85 kişilik Türk birliği anısına 1986 yılında yaptırılmıştır